Jej Królewska Mość

Tę część nadal dobrze mi się czytało, chociaż kilka rzeczy mi się nie podobało. Czekam na kolejny tom.

Jeśli przeczytaliście tom pierwszy, to tym bardziej trzeba sięgnąć po tom drugi!

,,Poranek był szary i ponury, a nad ulicami stolicy wisiała mgła. Wszyscy dziennikarze zgadzali się, że to bardzo odpowiednia pogoda na pogrzeb".

,,Wciąż trudno było uwierzyć, że król Jerzy naprawdę zmarł. Miał tylko pięćdziesiąt lat i stoczył nagłą, tragiczną walkę z rakiem płuc.
Kilka kroków za trumną szła dwudziestodwuletnia księżniczka Beatrycze- nie, poprawiali się ludzie, to już nie księżniczka. W chwili śmierci ojca stała się jej królewską mością Beatrycze Georginą Fryderyką Luizą, królową Ameryki. Przyzwyczajenie się do nowego tytułu wymagało nieco czasu. Ameryką nigdy dotąd nie rządziła królowa".

Książka jest naprawdę pięknie wydana. Każdy rozdział jest ładnie ozdobiony, tak, że zaraz kojarzy się z władzą i zdobiło je będzie imię księżniczki o której akurat autorka będzie opowiadała. Bardzo lekko się ją czytało, gdzieś w głowie słyszałam głos przemiłej lektorki, która bez żadnych wulgaryzmów, za to z charyzmą przedstawiała nam władzę mądrych kobiet.
Na pierwszy plan wysuwa się Beatrycze, która najszybciej została Królowa Ameryki. Początkowo nie wiedziała co to dla niej oznacza, jednak kiedy poznała swoje obowiązki nieco się przestraszyła. Musiała bardzo dużo dać z siebie dla innych, co nigdy wcześniej nie miało miejsca. Kolejną księżniczką jest Nina o której ludzie nieco zapomnieli i krótki związek z księciem uleciał z ich głów stawiając na pierwsz...

Lubię książki z królewskimi dramatami. Przeczytałam wiele takich książek, więc z chęcią sięgnęłam również po tę pozycję.

👉Czy Ameryka jest gotowa na swoją pierwszą królową?
Władza odurza. Jak pierwsza miłość, potrafi sprawić, że brak ci tchu. Księżniczka Beatrycze urodziła się z ogromną władzą, księżniczka Samanta z nieco mniejszą. Niektórzy, jak Nina Gonzalez, wciągani są w jej wir, a inni starają się wyszarpać ją dla siebie. Tak, mowa właśnie o tobie, Daphne Deighton.

👉 Książka jest dobra i tyle. Nie porwała mnie, nie sprawiła, że czytałam z zapartym tchem. Niektóre rozdziały były nużące, ale niektóre niezwykle mnie zaintrygowały. Całość wypada dobrze, ale bez efektu wow. Polecam przekonać się na własnej skórze i przeczytać.