Opinia na temat książki Jak podejść Rozpruwacza

„Jak podejść rozpruwacza” to książka o której słyszałam niemalże z każdej strony. Nikt jednak nie powiedział mi jaka właściwie jest jej tematyka (chociaż niejako mogłam się domyślić, bo w końcu Kuba Rozpruwacz nie jest dla mnie czymś obcym).

Gdy wpadła w końcu w moje ręce i zaczęłam czytać, to aż prawie zaklaskałam z radości, gdy zorientowałam się, że nie dość, że akcja nie dzieje się współcześnie, to jeszcze mamy bohaterkę, która krwi się nie boi i zajmuje się przesiadywaniem w laboratorium i badaniem nieboszczyków. Jest to książka zupełnie inna od tego, co zwykle czytam (jeśli chodzi o powieści, które nie są typowo dla dorosłych) i z tego też powodu tak bardzo mi się podobała.

Tak wysoka ocena wynika głównie z kreacji bohaterów, bo każdy z nich był prawdziwie żywy i namacalny. Każdy z nich miał różne cechy i przez to tak przyjemnie i z zaciekawieniem się o nich czytało.

Sama w sobie zagadka co prawda była dla mnie dość przewidywalna i szybko wytypowałam głównego złoczyńcę, ale też biorę pod uwagę, że jest to książka dla nieco młodszego ode mnie czytelnika.

Na pochwałę i zwrócenie uwagi zasłużyły także graficzne wstawki, które pozwoliły lepiej przenieść się do czasów, w których osadzona jest powieść. Bardzo lubię gdy takie elementy pojawiają się w czasie czytania.

Był też wątek romantyczny (i dobrze), który na szczęście należał raczej do tych wolno rozwijających się, bo wydaje mi się, że nie był tu najważniejszy i gdyby było go więcej, to akcja by na tym straciła.

Chyba nikogo nie zaskoczy, że polecam wam tę książkę i myślę, że wielu osobom będzie się podobać, bo nie bez przyczyny jest tak popularna w oryginale.