Jak liście na wietrze

"Jak liście na wietrze" to opowieść o przyjaźni, miłości i zdradzie. Opisuje losy trójki znajomych począwszy od lat młodości, gdy Catherine Benson po wypadku rodziców zostaje przygarnięta przez swoją babkę. Cała trójka to jeszcze dzieciaki, które żyją w świecie swoich fantazji i marzeń. Przyjdzie im razem wejść w okres dojrzałości, zmagań z podejmowanymi decyzjami, dzielenia się tym co dla nich ważne i przezywania przyjemnych jak i trudnych sytuacji. Dobrze się rozumieją może dlatego, iż łączy ich zasadnicza kwestia porzucenia, w ten czy inny sposób, przez swoich rodziców. Opiekują się sobą wzajemnie i nie pozwolą zrobić krzywdy. A mimo to dochodzi do zdarzenia, które odmienia całe ich życie, burzy plany na przyszłość i łamie zasady przyjaźni. Ot, w sumie taka prosta ludzka historia.

Mnie brakuje w tym wszystkim jakiejś ekscytacji, poprowadzenia akcji w ten sposób by chciało się żyć przeżyciami bohaterów, a jest na odwrót. Przewracam stronę za stroną i czuje się coraz bardziej oszukana monotonnym rytmem relacji z życia tej trójki. A raczej skrawkami, w których nie uświadczy się charakterystycznej dla nastolatków wybuchowości, często kontrastujących ze sobą emocji. Nawet moment, gdy Trey proponuje Cathy "chodzenie" jest tak beznamiętnie zaprezentowany, jakby chodziło o wspólne pójście do szkolnej stołówki.

Ciężko to wszystko się trawi, szczególnie gdy treść zaopatrzono w prawie 500 stron nudnych opisów, wśród których nawet dialogi są jałowe. Czasem trafi...