Proza Klímy, nasycona tajemniczością, nie stroniąca od groteski, czarnego humoru, psychopatologii, szokujących tematów i ostrych efektów, wykorzystująca motywy literatury popularnej, a zarazem bez żenady podejmująca istotną i skomplikowaną problematykę filozoficzną, wyrasta z klimatu artystycznego przełomu wieków, antycypuje jednak zarazem zjawiska znacznie późniejsze. Porównywana była m.in. z twórczością Stanisława Ignacego Witkiewicza. Cieszyła się zawsze dużą popularnością w środowiskach literackich outsiderów, poszukujących nowych rozwiązań z dala od utartych ścieżek.