Interwencja humanitarna jest stosunkowo nowym mechanizmem reakcji społeczności międzynarodowej na masowe naruszenia praw człowieka. Po zakończeniu zimnej wojny wielokrotnie się do niej uciekano, jednakże przyszłość interwencji humanitarnej jako instrumentu nacisku na państwa łamiące prawa człowieka stoi pod dużym znakiem zapytania. Książka stanowi próbę naukowej refleksji nad uwarunkowaniami i ewolucją interwencji humanitarnej po 1991 roku. Celem autora jest z jednej strony przedstawienie istoty zjawiska, a z drugiej wyjaśnienie zmian w zachowaniu głównych aktorów stosunków międzynarodowych wobec państw dopuszczających się okrucieństw i gwałtów na ludności cywilnej. Posiłkuje się przy tym przykładami interwencji: od operacji w obronie Kurdów irackich w 1991 roku aż po interwencję w sudańskim Darfurze.