Opinia na temat książki Igrając z ogniem

Rozczarowanie wielkie. Bez pomysłu do kwadratu. Mega-bez-pomysłu. Już lepiej byłoby chyba pozostawić wątki tak po prostu bez rozwiązania, niż rozwiązać je w taki sposób, gdzie ostatnie 30% tekstu wręcz razi narastającą głupotą, jej końcową eksplozją i tym, w jak wyrafinowany sposób jest ona wzbogacona głupotkami ("niby wszyscy zgadzamy się, że wnuk nie odpowiada za winy dziadka, ale...").

Na plus styl, widać rzemieśliczą biegłość autorki. Rzecz ciekawa, że ta część historii, o której od początku domyślamy się (i domyślalibyśmy się niezależnie od kwestii stylu), że zakończy się szczęśliwie jest też wyraźnie lżej pisana - od samego początku. Postacie dość mocne i chyba jakoś tam zapadające w pamięć, mimo, że często płaskie, to zapewne też jakaś tam zaleta tej książki.

Mimo, iż moje pierwsze spotkanie z twórczością Tess Gerritsen jest rozczarowaniem, to bynajmniej nie skreślam jej z listy pisarzy, których będę czytał w przyszłości. Ciekawy paradoks.