Jeszcze kilkanaście lat temu pogłębiająca się integracja europejska była oczywistością. Brak określonego finalité politique Wspólnej Europy sugerował dążenie do ustanowienia związku polityczno-prawnego, który będzie przypominał państwo. Tymczasem taki scenariusz okazuje się trudny do urzeczywistnienia, astosowanie pojęć iwyrażeń odwołujących się do paradygmatu państwa narodowego uniemożliwia spojrzenie na integrację europejską zperspektywy innej niż państowocentryczna, nawet wczasie kryzysu. Celem więc tej pracy jest przedstawienie idei Nowego Średniowiecza, która jako podejście holistyczne pozwala wyjaśnić izrozumieć procesy (dez)integracji zachodzące wobrębie Wspólnej Europy, zwłaszcza w kontekście dokonujących się przemian cywilizacyjnych wskali globalnej.Ta ideabudzi spory wdebacie publicznej; na gruncie polskim nie została jeszcze dobrze poznana. Refleksja nad neośredniowiecznym paradygmatem integracji dotyczy funkcjonowania nie tylko złożonego europejskiego systemu politycznego, ale również tworzących go podmiotów, którymi de facto wneomediewalnym świecie są już nie tylko państwa. Istotne są również filozoficzne podstawy myślenia oprzyszłości oraz ozjawiskach iprocesach, które rzutują na funkcjonowanie europejskiego społeczeństwa ijednostki wnim.