I sprawisz, że wrócę do prochu

Edynburg 1847r. Młody student medycyny rozpoczyna asystenturę u wybitnego i cenionego w mieście profesora Simpsona, którego pacjenci wywodzą się z dwóch różnych światów - bogactwa i biedy. Profesor jednak nigdy nikomu nie odmawia pomocy i wszystkich pacjentów traktuje jednakowo.
Na krótko przed podjęciem asystentury Will zostaje pobity przez lichwiarzy, którym winien jest sporo pieniędzy. Młodzieniec wpakował się w tarapaty chcąc pomóc znajomej prostytutce, która ginie w niewyjaśnionych okolicznościach.
W domu doktora Will poznaje młodą pokojówkę Sarę, która jest niezwykle inteligentna i na swój uroczy sposób wścibska, przez co odkrywa tajemnicę Ravena...
Kiedy w niewyjaśnionych okolicznościach zaczynają umierać kolejne młode kobiety i nikt szczególnie się tym nie przejmuje, Will i Sara zaczynają szukać na własną rękę prawdy...
Strach miesza się z chęcią rozwikłania zagadki...
Dawno tak nie dzieliłam książki żeby tylko jak najdłużej móc ją czytać, brudny i tajemniczy Edynburg tak bardzo mnie pochłonął, że razem z bohaterami starałam się dojść do prawdy.
Na początku trudny język może sprawiać kłopoty, ale już po kilku stronach nie będzie Wam to przeszkadzało, a wręcz przeciwnie, sprawi, że jeszcze bardziej czytane strony wywołają wrażenie jakbyście byli tuż obok bohaterów książki.
Serdecznie polecam, cudowna książka :)

Akcja powieści toczy się w 1847 roku w Edynburgu. Will Raven zostaje zatrudniony jako asystent jednego z najlepszych lekarzy położników i ginekologów w mieście, doktora Simpsona. Na dzień przed przeprowadzką z biednej do bogatej dzielnicy znajduje ciało swojej przyjaciółki i prostytutki Evie. Dziewczyna jest dziwnie powykręcana, z zastygłym makabrycznym grymasem. Will głęboko poruszony chce dociec prawdy o jej śmierci. Szybko dowiaduje się, że nie jest to odosobniony przypadek...
Zagadka ta toczy się niejako w tle tamtejszego edynburskiego życia. Tło obyczajowe jest bogato opisane, czytelnik dostaje wgląd od narratora do tamtejszych domów, sklepów, szpitali. Obyczaje i porządki, które rządziły tamtymi czasami też są bardzo plastycznie i rzetelnie oddane – wszystkie te podziały, na biednych i bogatych, uczonych i służbę, na kobiety i mężczyzn są mocno w książce podkreślone.

Ponadto koniecznie trzeba też wspomnieć o języku i stylu narracji! Książka opowiedziana jest językiem stylizowanym na dziewiętnastowieczny, co rewelacyjnie podkręca klimat powieści i dodaje jej realizmu. Styl narracji z kolei jest momentami mocno humorystyczny, dosyć uszczypliwy. Dialogi przesycone są przepychankami słownymi i dowcipami. Jestem nim zachwycona!
Na koniec wspomnę jeszcze o bohaterach – trochę się ich przez książkę przewija, ale każdy z nich jest tak charakterystyczny, że nie sposób ich nie zauważyć czy o nich zapomnieć. Co ważne każdy z głównych bohaterów jest dosyć niejedn...