Cytaty z książki "Hotel w Zakopanem"

“Nie wiadomo, czy zwierzchnik zauważył jakieś symptomy pogłębiającego się uczucia między swymi podopiecznymi. Szary potrafił być nieprzenikniony, nikt nie wiedział, co dzieje się w jego umyśle.”

“Praca zespołu śledczego stawała się coraz trudniejsza, elementów łączących ofiary było po prostu za mało.”

“Jako psycholog z wykształcenia oraz biorąc pod uwagę doświadczenie nabyte w trakcie rozmów z osadzonymi w zakładzie karnym o zaostrzonym rygorze, była niemal pewna, iż prędzej czy później pojawią się kolejne zwłoki jakiejś młodej dziewczyny.”

“Siedzieli w barze przy nadmorskim deptaku, czekając na zamówione porcje smażonego turbota. Jadłodajnia była czynna nawet zimą, ponieważ zaglądali tam liczni kuracjusze miejscowych sanatoriów.”

“Morze wydawało się czarne i groźne. Wokół ani żywej duszy. Świtało powolutku. Zapach oszałamiał - wilgoć, las, mokra ziemia, woda, wszystko to razem było jak magiczny eliksir, który uzależnia i zniewala.”

“Woda w pierwszej chwili wydawała się potwornie zimna, jednak wystarczyło zanurzyć łydki, by zapomnieć o chłodzie.”

“Pojechali do Łeby, obydwoje pamiętali tę miejscowość jeszcze z dzieciństwa. Przypuszczali, że miasto zmieniło się, jak większość pięknych krańców Polski. Nie przypuszczali jednak, że zmiana będzie tak spektakularna.”

“Marzenia o jakiejkolwiek ucieczce na razie mogła więc sobie wybić z głowy. Tym bardziej, że nawet gdyby cudem udało jej się otworzyć drzwi, za nimi był zapewne jakiś korytarz, gdzie umieszczono kogoś pilnującego jej w dzień i w nocy...”