"(...) Jak sobie ludzie wyobrażają piekło? Jak doszło do tego, że powstały właśnie takie jego obrazy? Jak na przestrzeni wieków zmieniała się jego topografia? Piekło wywierało nadzwyczajny wpływ na twórców. Poeci i artyści zawsze interesowali się piekłem, badali je na przeróżne, dziwne sposoby. Teologicznie rzecz biorąc, wyszło ono dziś z mody, ale wydaje się, że w mniemaniu większości ludzi nadal jest bardziej "rzeczywiste" niż Kraina Czarów, Atlantyda, Walhalla czy inne miejsca powstałe w ludzkiej wyobraźni. Dzieje się tak z powodu wagi, zakresu i ogromu starożytnej tradycji, twórczej inwencji, analitycznych dysput, dyktatorskich dogmatów, a także prostej i trudnej wiary, które przez długi czas - przez tysiące lat - współuczestniczyły w próbach nakreślenia mapy zaświatów. Krajobraz piekła jest największym zbiorowym przedsięwzięciem konstrukcyjnym w historii wyobraźni, głównymi jego architektami byli twórcy-giganci: Homer, Wergiliusz, Platon, Augustyn, Dante, Bosch, Michał Anioł, Milton, Goethe, Blake i wielu innych". (fragment książki) Wydawać by się mogło, że "Historia piekła" Alice K. Turner powinna się zacząć od czasów, w których narodziło się chrześcijaństwo. Okazuje się jednak, że to, co nazywamy piekłem, ma znacznie starszy rodowód. Różnie nazywane, było obecne w świadomości człowieka już w najdawniejszej starożytności. Książka Turner dotyczy ludzkich wyobrażeń na temat piekła jako miejsca. Niecodzienność ujęcia polega na tym, że autorka interesuje się przede wszystkim mieszkańcami piekielnej przestrzeni i jej powtarzalnymi elementami. Ów "widok na piekło" to obraz ogromnie interesujący, nabierający szczególnego znaczenia właśnie teraz, kiedy to "Pasja" Mela Gibsona wywołuje tak wiele namiętnych dyskusji i sporów.