Hermeneutyka to tekst, który Arystoteles poświęcił problematyce języka i właściwego znaczenia słów. Tytuł został nadany mu przez późniejszych komentatorów, którzy uznali go za traktat poświęcony wypowiadaniu się i interpretacji.
Topiki pomyślane są jako podręcznik mówcy i dialektyka, w których znaleźć można pewne recepty na sprawną argumentację. Jest to tekst z pogranicza retoryki i logiki.
W O dowodach sofistycznych Arystoteles analizuje logiczną lub też paralogiczną zawartość sylogizmów oraz dowodów logicznych, którymi często posługiwali się "sofiści".
Jak zauważył przytomnie Arystoteles: tak jak [...] ci, którzy nie są uprawni w rachowaniu kamyczkami, mogą być oszukani przez biegłych, w ten sam sposób również i w dowodzeniu ci, którzy nie są dobrze obeznani ze znaczeniem słów, są wprowadzani w błąd zarówno wtedy, gdy sami dyskutują, jak i wtedy, gdy innych słuchają.
Dlatego też zadaniem filozofa jest refleksja nad językiem, słowami oraz pozorem mądrości czy logicznej argumentacji, który łatwo może powstać w wyniku sprawnego posługiwania się mową. Arystoteles nie zajmował się wyłącznie podstawami logiki i zasadami wnioskowania – świadomy był tego, że myślenie przebiega w języku, że argumentuje się słowami i dlatego niezbędna jest nauka o interpretacji, retoryce, sposobach przekazywania treści oraz o "dowodach sofistycznych", które są jedynie pozorem poprawnych dowodów.
Sofiści tak naprawdę nie zniknęli ze świata, lecz odradzają się w każdej epoce, tyle że pod inną nazwą. Niemniej ludzi posługujących się błędnymi zasadami myślenia, ale będącymi sprawnymi mówcami, wcale nie ubywa. Z tego względu opracowane przez Arystotelesa zasady argumentacji, interpretacji oraz diagnozy "dowodów sofistycznych" nigdy nie stracą na aktualności.