Opinia na temat książki Gwiazdka z brokatem

No cóż, narwałam się strasznie, bo książka skusiła mnie opisem na okładce, a właściwie dwoma zdaniami:

Od dzieciństwa uwielbiam sklepy papiernicze, kolorowy papier, tęczowe morze flamastrów, pachnące gumki, pięknie oprawione notesy (jestem fanką tych z Paperblanks) i przede wszystkim ozdobne papeterie.

Kompletnie bez sensu, bazując wyłącznie na tym szmerglu, zdecydowałam się na lekturę - i co? Ano, nic. Mamy w książce kobietę po przejściach i mężczyznę z przeszłością, czyli biedną sierotkę, która boi się nawiązywania więzi, bo może się okazać, że kogoś straci i chłopaka z nieciekawej rodziny, który na szczęście wrócił na dobrą drogę. Mamy ich dobrą wróżkę, czyli bibliotekarkę, dzięki której jako nastolatkowie zdołali się powstrzymać od autodestrukcji. Mamy całą masę mądrych stwierdzeń, jak to ważne jest, by kogoś mieć, nie być samemu, móc na kogoś liczyć i być dla kogoś wsparciem - czyli same truizmy.
W dodatku mamy wydarzenia, które są zawieszone w próżni.
Ktoś (najpewniej właściciel kamienicy) podpala kamienicę, w której mieszkała pani Maria - Basia zabiera ją do siebie - i pozamiatane, nie ma słowa więcej o jakimś wyjaśnianiu sprawy, śledztwie czy czymkolwiek. Wiem, że to nie kryminał, ale chyba jakieś postępowanie wyjaśniające powinno się zacząć toczyć, skoro spłonął budynek, cały dobytek kobiety, a cudem ona sama nie zginęła w pożarze. Nic.
Basia jedzie do pani Marii w odwiedziny, ma wypadek, ktoś wjechał w jej samochód. No tak, jakiś młody człowiek się spieszył, zignorował czerwone światło, dobrze, że jej się nic poważnego nie stało, samochód na złom. I już. Tak po prostu, bez słowa o tym, czy wzmiankowany młody człowiek poniósł jakiekolwiek konsekwencje. No bo po co?
Każde z tych wydarzeń to tylko rekwizyt, żeby wepchnąć Basię w ramiona Jędrzeja, bo ona mu się od początku podobała. Po prostu rewelacja.
Mój stosunek do sklepów papierniczych się nie zmieni, ale zacznę ostrożniej podchodzić do książek, które mają z nimi coś wspólnego.