Tom 5. w serii „Breslauer Studien zur Medienlinguistik / Wrocławskie Studia z Lingwistyki Mediów” jest monografią z zakresu niemieckiej genologii historycznej. Studium przedstawia diachroniczne badanie gatunku tekstu inskrypcja nagrobna, który jako przedstawiciel tekstów epigraficznych jest przykładem komunikacji publicznej przebiegającej nie za pośrednictwem mediów masowych, a poprzez kamienny, metalowy, drewniany i inny nośnik inskrypcji. Przedmiotem opracowania jest analiza przemian gatunku tekstu w okresie 1780–2015 na płaszczyznach strukturalnej, stylistycznej, pragmatycznej, charakterystyki intersemiotycznej i innych; badanym materiałem był korpus zawierający 1380 niemieckich inskrypcji nagrobnych pochodzących z 16 cmentarzy w Saksonii. Dzięki zastosowaniu dwustopniowej procedury badawczej czytelnik otrzymuje szczegółowy opis wieloaspektowego gatunku tekstu, który buduje swoją egzystencję na styku sacrum i profanum, życia i śmierci, doczesności i życia wiecznego, przeszłości i przyszłości, zachowując jednocześnie od tysiącleci status świadka w jednostkowej i zbiorowej kulturze pamięci.