Głód

Po lekturze "Głodu" Almy Katsu, pozostał niezaspokojony głód. Owszem, przyznam, że winę ponoszę również ja, a dokładnie moje oczekiwania rozbuchane (sic!) po mistrzowskiej książce Dana Simmonsa "Terror". Zdaje się, że autorka nie wykorzystała potencjału historii tragicznej wyprawy Donnera. Postaci są nieopowiedziane i nieprzekonujące, co więcej wydają się takie...współczesne. Czytelnikowi nie udziela się groza ani obsesja ogarniająca poszczególnych uczestników podróży. Momentami odnosiłam wrażenie, że autorka idzie na skróty i szybko kończy ciekawie rozwijający się wątek. Stąd nastręczające się poczucie niedosytu, "niedoopowiedzenia" historii szalenie ciekawej. Tekst pozostawia również wiele do życzenia pod względem literackim, aczkolwiek to może być kwestią tłumaczenia, i historycznym. Styl wiktoriański w 1831? Panowanie królowej Wiktorii rozpoczęło się w 1837. Może się czepiam, może styl wyprzedził swoją imienniczkę. W każdej książce staram się doszukać pozytywów, ta również takowe posiada. Napisana zręcznie i prosto, co czyni ją lekką i ciekawą pozycją na jedno czy dwa wolne popołudnia. Jako odskocznia od codzienności sprawdzi się idealnie, a przy tym nie skradnie czytelnikowi dużo czasu. Posiada jeszcze jeden plus, którego zbrodnią byłoby pominąć. Może sprowokować do zbadania na własną rękę historii wyprawy Donnera i to rozwiązanie polecam.