Booth Tarkington (1869-1946) był jednym z najpopularniejszych pisarzy początku XX wieku, który po raz pierwszy zyskał uznanie swoim romansem historycznym „Monsieur Beaucaire” (1900).
Jednak jego bardziej charakterystyczne dzieła znalazły się w takich powieściach jak „Dżentelmen z Indiany” (1899), „Podbój Kanaanu” (1905) oraz trylogii składającej się z „Zamętu” (1915), „Wspaniałych Ambersonów” (1918). ) i „Midlander” (1921). Zdobył dwie nagrody Pulitzera za powieści, za „Wspaniałych Ambersonów” i „Alice Adams” (1921).
„Wspaniali Ambersonowie” zostali sfilmowani przez Orsona Wellesa w 1942 roku.
Tarkington jest także znany z kilku uroczych, wyidealizowanych powieści o dzieciństwie i dorastaniu, takich jak „Penrod” (1914) i „Siedemnaście” (1916), które rozgrywają się bezpośrednio w znajduje się w środku linii rozwoju literatury, która prowadzi od „Tomka Sawyera” Marka Twaina do „Wino mniszka” Raya Bradbury’ego. Są to klasyki epoki amerykańskiej.
Jednak jego bardziej charakterystyczne dzieła znalazły się w takich powieściach jak „Dżentelmen z Indiany” (1899), „Podbój Kanaanu” (1905) oraz trylogii składającej się z „Zamętu” (1915), „Wspaniałych Ambersonów” (1918). ) i „Midlander” (1921). Zdobył dwie nagrody Pulitzera za powieści, za „Wspaniałych Ambersonów” i „Alice Adams” (1921).
„Wspaniali Ambersonowie” zostali sfilmowani przez Orsona Wellesa w 1942 roku.
Tarkington jest także znany z kilku uroczych, wyidealizowanych powieści o dzieciństwie i dorastaniu, takich jak „Penrod” (1914) i „Siedemnaście” (1916), które rozgrywają się bezpośrednio w znajduje się w środku linii rozwoju literatury, która prowadzi od „Tomka Sawyera” Marka Twaina do „Wino mniszka” Raya Bradbury’ego. Są to klasyki epoki amerykańskiej.