Opinia na temat książki Gdzie diabeł nie może

O żeż w ciemną trolla mordę...! Coś tam onegdaj bąkało mi się o mózgotrzepach i pokrętnych klimatach. Chciałam, no to mam. Myśl ogólna: Jakby diaboł wiedział, jaką rozpierduchę przez jego siupy zrobi w piekle jedna duszyczka, to by się porządnie zastanowił, czy do myślenia należy używać rozumku w spodniach. Ale jest też inny morał w tej bajce: Jeśli chcesz przygruchać sobie diabła w charakterze stałego amanta - żółta kiecka jest absolutną koniecznością. Mnie osobiście najbardziej kręcił wściekły mop. W odniesieniu do całości lektury myśl sprecyzowała mi się jasno i konkretnie: Szaleństwo. Co do samych wrażeń z czytania są one dość mieszane. O ile pomysł i główne założenia są rewelacyjne jeśli nie genialne, wizja czyśćca zwala z nóg i biję pokłony przed wyobraźnią autorki. Przewrócenie wymiarów do góry nogami i nadanie własnej wizji porządkowi świata - to mi się podoba. Do tego momentu wielki plus.
Później niestety robi się słabiej. wykonanie bywa, że mocno kuleje i to na obydwie nogi. Pod tym względem książka jest odczuwalnie nierówna. Akcja albo pędzi na pysk albo męczy dłużyznami. Czytałam ją z zapartym tchem, by za chwilę ziewać z nudów i przeskakiwać po kilka linijek. W ogólnym rozrachunku całkiem niezła, choć miejscami miałam wrażenie, jakby pisały ją dwie różne osoby. No, ale to pierwsza część z większej całości; może później będzie lepiej. Generalnie nie mam większych zastrzeżeń. Wbrew swoim marudzeniom polubiłam tytuł niemal od pierwszego kopa i całą sympatię przenoszę a conto na pozostałe części cyklu. Szalony mix absurdu, dzikiej fantazji, pokręconej logiki, wisielczego humoru plus bohaterowie, co do których mam wrażenie, że większość działa na wariackich papierach - wszystko to razem tworzy wybuchową mieszankę; zabawną, zaskakującą, całkowicie odmienną i diablo wręcz intrygującą.