Gdzie diabeł nie może... Dziewczyńska podróż dookoła świata. Z Warszawy lądem na Bali. Część 1

  Opisywana wyprawa odbywa się po tej części świata, która mnie interesuje najbardziej.Dlatego też zabrałam się do niej z przyjemnością oczekując elektryzującej relacji z podróży.
 Jednak na początku pochylam głowę z lekkim rozczarowaniem.Jak dla mnie niewiele jest tu spodziewanych opisów charakterystycznych dla danych miejsc,kulturowo tak bardzo różniących się od naszej zachodniej cywilizacji. Mam nieodparte wrażenie ,że albo to całe zwiedzanie Rosji,Mongolii odbywało się po łebkach albo też zostało w taki sposób opisany,że czuje się nieco oszukanym.
 Po czym stwierdzam..Ufff! może to tylko gorszy początek, dziewczyny dopiero zaczynają swą podróż,mają tyle wrażeń, że zaledwie skrótowo traktują temat. Będąc już w Chinach, z kart książki daje się wyczuć ten charakterystyczny klimat, niby normalności kraju podszytego komunistycznymi konotacjami. Od tego momentu zaczyna się przed czytelnikiem otwierać barwny wachlarz zachowań ludzi Dalekiego Wschodu.
 I tak, na trasie od Rosji po Bali dwie przyjaciółki opisują swe wrażenia z podróży; to czego doznały podczas nocowania w różnych wytypowanych wcześniej przez internet "bazach", poprzez koloryt danego miejsca i zamieszkującej go społeczności. Opisują jacy są Chińczycy, jacy Japończycy, zachowanie Wietnamczyków czy Hindusów w relacji z turystami itd. Oczywiście zajmują się też degustacją kuchni każdego regionu, oceniają i podsumowują co jest najlepsze za dobrą cenę. Przybliżają mnóstwo anegdot dotyczących choćby tak ...