Opinia na temat książki Gdybyś się nie zjawiła

Najnowsza opowieść jednej z moich ulubionych autorek. Tematyka młodzieżowa, ale nie tylko. Dwoje narratorów. Chłopak i dziewczyna.

Szesnastoletni Alex jest adoptowany, ma bardzo chore serce. Zgrywa twardziela, ale okropnie się boi. Cieszy go każdy dzień. Bo ma świadomość tego, że jego życie będzie krótkie. Zbyt krótkie.

Cosma to młodszy o rok jego brat, biologiczny syn rodziców. Chce zostać kardiochirurgiem. Jest wrażliwy i poukładany.

Braci łączy wyjątkowa więź.

Nelly tafiła do Kurtisów jako rodziny zastępczej. Jest sierotą po traumatycznych przejściach i wypadku. Ma mętlik w głowie, bo wszyscy zachowują się tu zupełnie inaczej niż widziała i doświadczyła w swoim dotychczasowym, czternastoletnim życiu.

Wiele muszą nauczyć się wszyscy razem i każdy z nich z osobna. Bardzo się starają. Wychodzi różnie. Troje młodych ludzi w jednym domu to też nie lada wyzwanie dla rodziców.

Czas mija.

Oni dorastają.

Bracia i siostra.

Czy tylko?

Autorka porusza tu kilka kwestii. Tych przyjemnych jak młodość i jej prawa, ale też te trudne, jak nieuleczalna, postępująca choroba, traumy, trudne doświadczenia, depresja i niemoc. Jest sporo o wychowaniu, szacunku i zasadach. O budowaniu relacji, podejmowaniu decyzji i o uczuciach. Niezwykle skomplikowanych.

Trudno jest napisać więcej i nie zdradzić szczegółów tej opowieści. Lepiej więc przemilczeć i zachęcić do przeczytania.

Dodam jeszcze, że to momentami wzruszająca a momentami wkurzająca lektura, którą zapamiętam na długo.

Tym bardziej, że to nie koniec. Pozostaje mi czekać na kontynuację.