Opinia na temat książki Gdy umarli mówią

Boicie się martwych? Czy przeraża Was myśl, że mielibyście stanąć przy stole sekcyjnym i obserwować przeprowadzaną sekcję zwłok? Albo jeszcze więcej, uczestniczyć w niej?
Zadawałam samej sobie te pytania podczas lektury "Gdy umarli mówią". Claas Buschmann w swojej książce opisuje przypadki medycyny sądowej, które z jakiegoś powodu najbardziej zapadły mu w pamięci. Przyznam szczerze, że bardzo podobała mi się ta książka, a możliwość "obserwowania" jego pracy i czytania o tym co czuje podczas niej okazało się fascynujące. Dla autora obcowanie ze śmiercią jest czymś naturalnym, po zakończonej pracy wraca do domu i żyje swoim życiem. Mimo to, emocje czasem biorą górę, poza tym nie każdy byłby w stanie wykonywać ten zawód z takim nastawieniem.
Książka napisana jest bardzo naturalnym językiem, Claas opowiada nie tylko o tym co dzieje się na stole sekcyjnym, ale również przedstawia czytelnikowi działania już od oględzin na miejscu zbrodni, aż po papierkową robotę po wykonaniu pracy. Opowiada o dwunastu przypadkach w swojej karierze, a międzyczasie dokłada ciekawe informacje. Mówi również z czym wiąże się praca lekarza medycyny sądowej poza prosektorium. Polecam tą książkę, tym bardziej że jest na faktach, a wiadomo, takie czyta się najlepiej.
Chętnie sięgnę po podobne książki, może macie coś godnego polecenia?