Flota światów

Miło wrócić do Floty. Teraz przynajmniej wyjaśniły się wątki z Pierścienia, gdzie po omacku błądziłam odnośnie poczynań Nessusa, loterii i ucieczki Floty.

Na pochwałę zasługują postacie Erica i Kirsten. Eric początkowo mnie denerwował, taki generyczny lowelas, ale jak już mu się jego światopogląd załamał, stał się osobą ciekawą, poukładaną i, po prostu, dorosłą. Oklaski natomiast za Kirsten, która nie została sprowadzona do roli chętnego, głupiego ciała, jest natomiast mózgiem całej operacji, ewidentnie wie, co robić i jak zrobić by zabolało, i nawet fakt, że pod koniec sobie znajduje faceta - nie przeszkadza mi.

Ale najbardziej było mi miło czytać o moim ulubionym obcym, Nessusie. Tutaj jest tak beznadziejnie zakochany. a jednak przekłada swoje uczucie ponad los ludzi. Niemniej popełnia sporo grzechów, za które w Pierścieniu Teela go osądzi. Lalkarz jest tu uroczy - jakby dopiero co uwolniony spod władzy rodziców young adult, zapatrzony, zauroczony, z niewielkim dorobkiem życiowym i z nadzieją na przyszłość.

Chciałam jako zarzut powiedzieć, że fabuła jest powolna, ale. Ta powolność jest zarówno plusem, jak i minusem, także... na dwoje. Z chęcią przeczytam dalszy bieg tej historii.