Fałszywi arystokraci

Komu z nas nie marzyło się chociaż raz by zostać księżniczką czy księciem? Opływać w luksusy, nie musieć martwić się pieniędzmi i na każdym kroku odbierać hołdy, korzystać z przywilejów i błyszczeć w tłumie niczym brylant wśród tanich świecidełek? Cóż, Marek Teler przedstawia w swojej książce losy kilkorga sprytnych ludzi, którzy choć nie „błyszczeli” z urodzenia, postanowili wspiąć się na społeczne wyżyny.

Imiona Jurij Bogdanowicz Otriepjew czy Franciszka Anna Czenstkowska zapewne nic wam nie powiedzą, jednak Dymitr Samozwaniec i Anastazja Romanow rozbrzmiewają w waszych głowach niczym kościelne dzwonki. Bo przecież kto nie słyszał o carewnie Anastazji czy Dymitrze Samozwańcu - fałszywym carewiczu chcącym władać Rosją. Tych dwoje to tylko wierzchołek góry, którą można by usypać z ludzi podszywających się pod arystokrację, a o których Marek Teler opowiada w swojej książce Fałszywi Arystokraci.

Obok Anastazji i Dymitra pojawiają się także „zaginieni” polscy królowie i następcy tronu z nie całkiem prawego łoża czy kurtyzany mieniące się księżniczkami, a nawet Michał Waszyński – wielki reżyser, który najprawdopodniej nazywał się Mosze Waks i pochodził z rodziny Żydów z Kowala.

Musze przyznać, że czytając tę książkę bawiłam się przednio. Okazało się, że zmagania oszustów, by wkupić się w łaski arystokracji to niezwykle zajmujący temat! Zaś moja zapomniana obsesja dy...

Ludzie już od zarania dziejów starali się wybić ponad przeciętność a na przestrzeni wieków znaleźli się śmiałkowie, którzy bez skrupułów starali się fałszować swoje pochodzenie. Podawali się za cudownie ocalonych członków rodzin królewskich m.in. Władysława Warneńczyka czy córki ostatniego cara Rosji lub arystokratów, chwalili się nieistniejącymi koneksjami i bezczelnie kupowali tytuły. Jedni byli niegroźnymi mitomanami, ale niektórzy kłamcy mieli spory wpływ na bieg historii.
Wielu ludzi uważa, że kłamstwo i manipulacje to złoty środek do osiągnięcia jakiegoś celu między innymi korzyści majątkowych albo uzyskania pozycji społecznej, która im się nie należy. To była główna siła napędowa działań bohaterów, których można poznać w Fałszywych arystokratach.
Każdy z przedstawionych bohaterów starał się przekonać innych ludzi o swoim wyjątkowym pochodzeniu. Niektórym ta sztuka udawała się przez dłuższy czas. Co najdziwniejsze w kłamstwa uwierzyło wiele ważnych osobistości. A co najstraszniejsze niektórzy oszuści w końcu sami uwierzyli w swoje łgarstwa. Niektórzy odegrali sporą rolę w historii, dlatego zapewne nie raz o nich słyszeliśmy. Z innymi spotkaliśmy się po raz pierwszy. Autor w ciekawy i lekki sposób przedstawił czytelnikom kłamców, którzy pragnęli być uznawani za kogoś, kim nie byli. Nie przynudzał ani nie stosował niepotrzebnych dygresji, ale skupił się na tym, co powinno być najważniejsze. Warto też zaznaczyć, że starał się być obiektywny. I za to cenię tę ...