Książka Joachima Bauera jest pracą przeglądową, dotyczącą neurologicznego podłoża empatii tj. neuronow lustrzanych. Autor wskazuje na fenomen rezonansu w życiu codziennym, a odnosząc się do badań wyjaśnia zjawisko odczytywania myśli, intencji i wspołodczuwania. Pokazuje np. jak obserwowanie ludzkiego bolu prowadzi do aktywacji naszych własnych ośrodkow mozgowych odpowiadających za doznania bolowe. Bauer w świetle odkrycia lustrzanych neuronow analizuje relacje międzyludzkie i ich rozwoj (od interakcji z niemowlęciem, relacji partnerskich, po zachowania tłumu, konformizm, manipulację i śmierć społeczną) oraz wskazuje na uczenie się poprzez modelowanie (obserwację innych). Ważnym zagadnieniem są wnioski praktyczne dotyczące wykorzystania wiedzy o lustrzanych neuronach w bliskich relacjach, a także w szkole. Mowi o treningu empatii i o uczeniu się przeciwstawiania się rożnym formom nacisku oraz terapii autyzmu.