Elmet

Rodzina trochę inna. Ojciec zabiera dzieci na odludzie, gdzie buduje im dom i chce z nimi żyć z dala od świata, z niewielkim udziałem świata zewnętrznego. Ale to się nie udaje. Źli ludzie są wszędzie. Przemoc i chęć bogacenia się kosztem innych ma ogromną siłę. Silni ludzie, którym płacono za to, że krzywdzili innych, terroryzują okolicę. Próby przeciwstawienia się nic nie dają.

Rzecz dzieje się współcześnie, ale cały czas miałam wrażenie, że to nie Wielka Brytania, a Stany Zjednoczone i lata dwudzieste ubiegłego wieku. To jedyna uwaga do tej powieści.

„Elmet” to bardzo dobra proza, nie jest łatwa ze względu na temat, ale warta uwagi.

Opis okładkowy zupełnie nie przygotował mnie na to, co zastałam w środku. Była to dość dziwna przygoda z trudnym początkiem, podczas którego ocierałam się o fabułę nie wiedząc gdzie mnie zaprowadzi. Bo Elmet to historia nieprzewidywalna i taka, którą ocenić można dopiero poznając jej zakończenie.

Nawiązania do "Drogi" są całkowicie zasadne, choć nie dosłowne i tak oczywiste jakby się mogło wydawać. Tu do duetu ojciec i syn dołącza jeszcze córka - postać silna, nieprzenikniona. Elmet opowiada historię o poświęceniu, walce o miejsce w świecie do której dołącza bezwarunkowa miłość.
Trudno ta książkę porównać do jakiegokolwiek innego dzieła. To historia brutalna, smutna i ciężka, która ocieplają opisy przyrody i pewna wspaniała scena zawieszonych na drzewie rozświetlonych butelek po mleku...

Świetny debiut - polecam !! 👍🙂