Tradycja, modernizacja i etnopolityka wyznaczają trójkąt problemowy, wokół którego ogniskują się procesy zachodzące w elitach władzy państw Azji Centralnej. Z analizy tych procesów wynika, że mechanizmy wyłaniania i funkcjonowania elit władzy są formowane w swoistych zderzeniach tradycji z modernizacją polityczną. Charakter owych zderzeń w istotnym stopniu jest implikowany polietniczną specyfiką regionu i trybalizmem. Te ostatnie czynniki na tyle skutecznie interweniują w przemiany społeczno-polityczne, że w konfrontacji tradycji z modernizacją wygrywa ta pierwsza.Elity państw regionu zdają sobie sprawę z siły tradycji orientalnej oraz potrzeb modernizacji i globalizacji. W swojej działalności balansują między tymi skrajnościami tak, aby utrzymać się przy władzy i nie dopuścić do kryzysów skutkujących konfliktami (etnicznymi, regionalnymi, religijnymi itp.).