Eliksir profesora Bohusza

Stefan Barszczewski (1862–1937) był polskim pisarzem, autorem utworów o tematyce podróżniczo-przygodowej i fantastycznonaukowej. Studiował w Petersburgu, następnie przebywał we Wiedniu, Paryżu i Londynie. Odbył podróż po Ameryce Południowej. W 1892 roku zamieszkał w USA, gdzie zajmował się działalnością na rzecz środowisk polonijnych. Sprawozdania z podróży publikował na łamach „Kuriera Warszawskiego”, w którym po powrocie do kraju pracował jako redaktor. Opracowywał też tłumaczenia „Wojny dwóch światów” (1907) i „Wojny w przestworzu” (1910).„Eliksir profesora Bohusza”, powieść Barszczewskiego z 1923 roku, przywołuje znany literaturze od wieków, a wciąż niewyczerpany motyw magicznej mikstury, której działanie potrafi odmienić ludzki los i przywrócić upragnioną młodość. W twórczości Barszczewskiego znalazły się m.in. także: „Obrazki amerykańskie” (1905), „W osiem dni dookoła świata. Powieść z niedalekiej przyszłości” (t. 1, 1922), „Czandu” (1925), „Przygody kapitana St. Claira” (t. 2, 1927), „Złoto Mai” (1924), „Jak być mogło. Nieurzeczywistniona opowieść lotnicza” (1926), „Na szlaku sławy, krwi i złota. Szkice z dziejów odkrycia Ameryki” (1928), „Marion. Opowieść z dalekiej Kanady” (1928), „Na ciemnych wodach Paragwaju” (1931), „Tajemnica Jeziora Bangweolo. Powieść podróżnicza” (1938).