Próba opisania żeńskich klasztorów weneckich i losów zakonnic po ustaleniach soboru trydenckiego. Czerpiąc z zasobów archiwów autorka odtwarza fałszerstwa dokonywane przez urzędników, działających na korzyść instytucji świeckich i kościelnych i ich bezkarność. Opowiada jak zakonnicom ograniczono kontakty ze światem zewnętrznym, aby nie mogły ujawniać szczegółów na temat życia w klasztorze.