Opinia na temat książki Dziewczyna, którą znałaś

Pamiętacie zdjęcie z tą książką na którym pojawiła się Kinga Rusin? To właśnie dzięki niemu kupiłam tę książkę. Gdyby nie owa fotografia przeszłabym obok tej książki raczej obojętnie, bo ani opis, ani okładka nieszczególnie mnie urzekły.
George od zawsze miał opinię kobieciarza. Będąca z nim w związku Alice o tym wiedziała i wydawało jej się, że potrafi sobie z tym poradzić. Kiedy jednak zachodzi w ciążę, jej myśli względem kobiet z przeszłości męża, zamieniają się w obsesję, która narasta w dniu w którym Alice w drodze do pracy zauważa kobietę przypominającą Ruth, która zaginęła przed laty. Czy jej partner był z nią do końca szczery? Czy Ruth rzeczywiście nie żyje? A może to kolejne wygodne kłamstwo, które załatwiało sprawę?
Poprzeczka w tym roku została wysoko podniesiona. Moje wymagania rosną z książki na książkę. Nie chcę powiedzieć, że ta książka nie spełniła moich oczekiwań, bo w sumie niczego się po niej nie spodziewałam. Tę pozycję zestawia się z innym tytułem, który zrobił sporo szumu a mowa tu o Dziewczynie z pociągu. Nie chcę napisać, że jest to krzywdzące porównanie, bo w sumie takie nie jest. Ja po prostu go nie rozumiem. Mogę jedynie napisać byście się tym nie sugerowali. W tej fabule miałam możliwość obserwowania rzeczywistości z trzech różnych kobiet: Alice, Kat i Naomi. Było to dla mnie dość uciążliwe, bo czasem te przeskoki z jednej postaci na drugą wytrącały mnie z rytmu. Pomysł na fabułę był, tego autorce odmówić nie można. Kilka lat temu może i zrobiłaby na mnie większe wrażenie. Tym razem jednak nie mogę dać więcej niż 5/10.