Dziennik Franciszki Krasińskiej

Książeczka podobała mi się, zaryzykowałabym nawet, trochę na wyrost, porównanie do twórczości Jane Austen. Autorka ukazała obyczajowość Polski u schyłku panowania dynastii saskiej, a na tym tle przedstawiła prawdziwą historię miłości i co tu ukrywać skandalu, którego bohaterami byli polska szlachcianka Franciszka Krasińska i syn Augusta III Sasa książę Karol Wettyn. Styl Hoffmanowej jest jasny i klarowny. Książkę, pomimo, że ma już ponad 160 lat, czyta się bez wielkiego wysiłku, napisana jest prostym, zrozumiałym językiem, bez ozdobników i nadmiaru środków stylistycznych. Z czystym sumieniem mogę polecić tą pozycję.

Piękna polszczyzna, prawda, ale jeśli ktoś nie jest nawykły do oświeceniowego języka, będzie chciał odłożyć książkę więcej niż raz podczas czytania. Sama fabuła bez szału. Życie Franciszki Krasińskiej nie było zbyt ciekawe, a każdy kto myśli inaczej gorzko się rozczaruje. Początek bardzo nudny i tak naprawdę dopiero gdzieś w połowie zaczyna się coś dziać. Raczej nie polecam.