Centralne pytanie książki dotyczy problemu: o czym nie wolno zapomnieć? Odpowiedź autorki jest jasna: o prawie do wolności wyboru dziedzictwa i wrażliwości na fenomen polskiego patiotyzmu. Jest on głęboko zakorzeniony w indywidualnym, wspaniałym systemie wartości opowiadających się po stronie człowieka i jego godności. Stanowi przykład obyczaju ,,czystego aksjologicznie", ukształtowanego w prostocie i heroizmie reakacji na utratę wolności. Bez wiedzy i szacunku dla tej części tradycji obyczajowej kultura polska straci symbole, język klasyki i zdolność rozpoznawania totalitaryzmu, który chętnie zmienia rękawiczki i maski. Polacy mogą osłabić posiadaną pozycję narodu dumnego, zasłużonego w historii, który przeciwstawił się różnorodnym i bardzo okrutnym formom niszczenia ich praw do własnego domu i własnej kultury. Zapomnienie może zatem dotyczyć niektórych form i atrybutów obyczaju, przemian stylu, a nie aksjologii.