Dżanus. Dramatyczne przypadki Janusza Głowackiego

Zamiast „Dramatyczne przypadki Janusza Głowackiego” książka powinna mieć podtytuł „Analiza literacka i monografia dzieł wszystkich”. A już za sformułowanie w blurbie: „Pełna dramatycznych zwrotów akcji opowieść o losach pisarza…” można by wydawcę podać do sądu za wprowadzanie czytelników w błąd. Bowiem żadnej akcji tu nie ma, losy bohatera są ledwo wspomniane, lwią cześć zajmuje szczegółowy opis wszystkich sztuk Głowackiego, miejsc ich wystawienia, obsady, ocen krytyków. Jest też dużo zdjęć i plakatów teatralnych. Autorka dokonała benedyktyńskiej pracy, można zobaczyć, jak Głowacki był doceniany w USA i Europie, niekoniecznie w Polsce, lecz nudne to potwornie. Sam bohater jest cytowany rzadko, ale kiedy do tego dochodzi, widać od razu różnicę stylu. Te krótkie fragmenty bez porównania lepiej się czyta! Reszta jest napisana językiem suchym, naukowym, szczegółowość analiz literackich zniechęca, choć zachwyt autorki dla pisarza jako artysty i człowieka jest wyraźnie widoczny. Szkoda, że autorka nie dała mu się samemu wypowiedzieć. Jedyną korzyścią z lektury tej książki, jest to, że chcę teraz przeczytać coś, co Głowacki sam o sobie napisał. Może „Z głowy” i felietony z późniejszego okresu. Natomiast monografii innych sławnych ludzi autorstwa pani Elżbiety Baniewicz na pewno czytać nie będę.