Dyscyplina

Pierwszą moją reakcją po przeczytaniu była myśl "Boże, jaka dziwna książka.". Nie wiem, dlaczego ją zakupiłam, jakoś przyciągnęła mnie jej okładka i wzmianka o fizyce kwantowej w jej opisie. Jest to hybryda thrillera i science fiction z dużą dawką ekonomii, nieco mniejszą filozofii i fizyki kwantowej. Czyta się szybko, jednak obszerne opisy działań bohatera na giełdzie, etc. mogą nużyć i odstraszać niezorientowanych w tym temacie. Fabuła mnie fascynowała, dopóki nie zaczęła chylić się ku końcowi. Nie lubię nie wiedzieć, o co chodzi, szczególnie już po zakończeniu książki ;) Możliwe, że trzeba ją przeczytać ponownie, ale na to nie mam teraz ani ochoty ani czasu. Podsumowując, moje wrażenia są mieszane. Z jednej strony fabuła jest naprawdę wciągająca i fascynująca, z drugiej ogrom wiedzy ekonomicznej przytłacza, a końcówka rozczarowuje. Książce daję 4 za miło spędzony nad nią czas.

Fakt, że końcówka zadziwić może, ale ukłony dla autora. Niektóre fragmenty tak mnie rozbawiały, że nie mogłam wrócić do lektury dusząc się ze śmiechu. Najczęściej w nieoczekiwanych momentach, co świadczy o talencie pisarza. Albo jego poczuciu humoru. Mniej mistyczna, niż wydawałoby się, że będzie po przeczytaniu opisu czy też początkowych stron. Opisy przedsięwzięć aż tak nie męczyły, gorsze były fragmenty, gdzie w ogóle nie wiadomo było, o co chodzi. Generalnie jednak - warto, warto.

Dyscyplina to powieść (obyczajowa) o upadku człowieka, nie o fizyce kwantowej i filozofii. Wciąga. Immora_Fray i ja daliśmy przyciągnąć się okładce, mylącej pod wieloma względami. http://wp.me/p1TCD7-y