Dynastia Miziołków. Cz. 1, Kwiecień

O borze iglasty, jakie to fajne!! Opowieść o rodzinie - troje dzieci, rodzice, dziadkowie do których się jeździ w wakacje, rozmaite perypetie życiowe - wszystko z punktu widzenia rozbrykanego dwunastolatka. Jego opinie o świecie, wydarzeniach, rodzicach, jego niesamowicie realistyczne reakcje na wyczyny młodszych sióstr, jego pomysły - po prostu cudo!
Dobra książka dla dzieci jest dobrą książką dla dorosłych, zdecydowanie. A że autorka niedawno napisała drugi tom, z punktu widzenia Kaszydła, to już wiem, że będzie świetna zabawa. :)

Zabrałam na którejś z wymian książkowych, bo myślałam, że będzie omawiana w klasie na polskim, ale niestety Pani jest fanką Sienkiewicza i Miziołki zarosły nieco kurzem. A szkoda, bo to jest naprawdę bardzo sympatyczna lektura. Nie nudzi, ma do przekazania ciekawą historię, jest pełna nieszablonowych bohaterów i niesie morał, ale zupełnie nienachalnie. Fakt, realia już nieco trącą myszką, bo dzieciństwo w dzisiejszych czasach bez smartfona, internetu i z jednym komputerem, wykorzystywanym tylko do pracy, to raczej przeszłość. Książka do przeczytania w jedno popołudnie, by odkryć na nowo urok dzieciństwa i na poprawę humoru.

Dynastia Miziołków” to perypetie pewnej wesołej rodziny. Książka ukazuje ich codzienne życie, które obfituje w wiele niezwykłych przygód i niecodziennych zdarzeń.

Opowiadanie pisane są w formie pamiętnika, gdzie główny bohater dzieli się swoimi spostrzeżeniami na temat szkoły, kolegów, rodziny.

Publikacja jest pełna humoru, komicznych zdarzeń i pomyłek.

Jest to idealna pozycja na zbliżające się wakacje.
https://wopisie.pl/dynastia-miziolkow/

Zapoznałam się z nią poprzez audiobooka, czytanego przez Artura Barcisia, wspaniale nadającego się do narracji tej historii. Dawno się tak nie uśmiałam słuchając czy czytając jakąś historię. Rodzina Miziołków zostanie na długo moją ulubioną familią. Serdecznie polecam każdemu, nie tylko dzieciom, ale również dorosłym, by chociaż trochę rozjaśnić pochmurniejsze momenty w życiu.