Opinia na temat książki Dwa dni w Paryżu

Twórczość Jojo Moyes kocham nad życie. Nie istnieje bodajże ani jedna pozycja, którą nie przeczytałam, dlatego też kiedy dowiedziałam się o "Dwóch dniach w Paryżu" aż zacierałam ręce i czekałam, kiedy wreszcie będę mogła ją przeczytać.

Jest to jednak jedna z tych powieści, którą trudno jest zrecenzować. Wynika to niestety z faktu, że nie jest to książka o jednej historii. Przeciwnie, jest to swoistego rodzaju zbiór opowiadań, których cechą wspólną jest prezentacja odwagi i siły miłości. Lecz ja sięgając po tę pozycję, nie wiedziałam, że są to osobne opowieści, dowiedziałam się tego dopiero po przeczytaniu opisu z tyłu powieści. Lecz czy odczułam rozczarowanie? I tak, i nie.Z jednej strony chciałabym aby historia Nell, bohaterki pierwszej, głównej opowieści doczekała się kontynuacji, z drugiej jednak strony uważam, że wszystkie opowieści były na tyle długie, jak i dopracowane, że niepotrzebną rzeczą byłoby ich sztuczna przedłużanie.

Z całą pewnością jednak można podczas lektury tych historii poczuć specyficzny klimat i magię Paryża, jak również odczuć małą tęsknotę za tym miastem marzeń. Opowieści chwytają za serce i powodują, że serce mięknie, jak i w oczach pojawiają się łzy wzruszenia.

Dla wszystkich tych, którzy znają pióro Moyes, z całą pewnością będzie to miła odmiana od innych, dłuższych pozycji tej autorki. Dla nowych czytelników zaś możliwość poznania jej twórczości, którą z całą pewnością można zaliczyć do gatunku "guilty pleasures". To co, gotowi na to, aby "Żyć chwilą"? 😉

Za możliwość przeczytania serdecznie dziękuję @wydawnictwoznakpl 🙂