Duchowość średniowiecza

"Człowiek średniowieczny pojmował swe stosunki ze Stwórcą na wzór relacji między królem i wasalami. Hołd łączył ich więzią osobistą i nierozerwalną. Podobnie chrześcijanin, który przez chrzest odrzucił Szatana i wybrał Boga, mógł wyprzeć się Go jedynie dopuszczając się zdrady (felonii). Jego obowiązkiem było przywracać Bogu Jego naruszone przez heretyków i niewiernych prawa. Czyż dobry wasal może nie reagować na wywłaszczenie swego seniora? W koncepcie tym odnaleźć można ślad duchowości krucjatowej, przynajmniej w odniesieniu do arystokracji rycerskiej." (fragment książki) Książka Andre Vaucheza omawia kontrowersyjne zagadnienia średniowiecznego życia duchowego, które współcześnie krytykuje się za ucieczkę od świata i pogardę dla niego. W zajmujący sposób autor próbuje określić treść duchowych doświadczeń kobiet i mężczyzn oraz przybliżyć formy życia religijnego od VIII do XIII wieku. Precyzyjnie i niezwykle ciekawie ukazuje przyczyny przejścia zachodniego chrześcijaństwa od zrytualizowanej, konformistycznej pobożności epoki Karolingów do ewangelicznej duchowości skoncentrowanej na bliskim człowiekowi Bogu.