Droga do Zielonego Wzgórza

Budge Wilson Droga do Zielonego Wzgórza,

Kolejna historia po przeczytanych jakiś czas temu dziejach Maryli Cuthbert, której byłam ciekawa, a jednocześnie kolejna, która mnie nie usatysfakcjonowana. Ponownie okazało się, że nie jest łatwo zmierzyć się z pierwowzorem serii książek stworzonej lata temu przez Lucy Maud Montgomery. Czytelnicza ciekawość natomiast znowu wzięła górę.

Autorka, w związku z setną rocznicą powstania książek o Ani Shirley, postanowiła odtworzyć, uzupełnić i przybliżyć czytelnikowi historię małej Ani od momentu narodzin aż do chwili znalezienia się w domu rodzeństwa Cuthbertów. Niestety jest to opowieść bardzo schematyczna, prowadząca małą bohaterkę poprzez kolejne wydarzenia w jej dziecięcym życiu. Na tyle słabo zarysowana, że gdybym nie wiedziała, że z tej małej dziewczynki wyrośnie za parę lat Ania Shirley, to na nią jako na bohaterkę powieści, w ogóle nie zwróciłabym uwagi. Jest oczywiście, poruszająco, bo mała Ania nie miała łatwego życia, mimo swojego młodego wieku zdążyła już wiele przejść, doświadczyła ciężkiej pracy, nie zaznała jednak ciepła i miłości domu rodzinnego.

W moim wypadku po raz kolejny zwyciężyła ciekawość, ponieważ oprócz Muminków to właśnie Ania była ukochaną dziecięcą bohaterką. Nie jest to jednak lektura, którą będę pamiętać długo. Szkoda. Choć z drugiej strony nastawiałam się na to rozczarowanie.

Przy okazji takich książek zawsze zadaję sobie pytanie. Czy warto sięgać po książki dotyczące...

Jest to moja ostatnia książka o przygodach Ani. Co prawda nie jest autorstwa Montgomery, ale moim zdaniem doskonale uzupełnia lukę przed pierwszą częścią.

Dużo lepiej czytało mi się taką powieść niż opowiadania. Widać nie jestem stworzona do czytania opowiadań... A wydarzenia z życia rodziców Ani i jej samej malej czytałam do samego końca, czekając na dalszy ciąg.

Poza sama historia Ani tradycyjnie poznaje się historie poboczne, a także samych osób, które się nią zajmowały. O ile tak można nazwać pracę na własne utrzymanie. Sporo z tej książki jest pokazane w serialu "Ania, nie Anna."...

Nie wiem na ile się wszystko pokrywa, bo nie robiłam aż tak dokładnej analizy. Sama historia sprawia, że nie raz się człowiek uśmiechnie, ale i wzrusza. I za to ta historia też zapada w pamięć. Inaczej odebrałam ją czytając, jako ostatnią...

Ciekawe, jak odebrały ją osoby czytające te część jako pierwszą?

Polecam!