Dramat katyński

Praca ze schylku PRL, co nie tłumaczy wszystkich jej braków. Z niezrozumiałych powodów autor wprowadził własne nazewnictwo : „Wzięci do radzieckiej niewoli oficerowie polscy mieli w zaistniałej sytuacji - działań zbrojnych bez wypowiedzenia wojny przez przeciwne strony - status internowanych, chociaż w komunikatach radzieckiego dowództwa kwalifikowano ich jako jeńców wojennych. To rozróżnienie nie miało zresztą istotnego znaczenia przy uwzględnieniu sytuacji prawnej.” (s. 16) Jednak w dalszym ciągu uparcie nazywał jeńców internowanymi. Do tego próbował ich zamordowanie jakby usprawiedliwić: „Należy także uwzględnić nie określony w świetle prawa międzynarodowego stan wywołany wkroczeniem jesienią 1939 r. wojsk radzieckich do Polski. Nie dawał on jeńcom polskim w ZSRR statusu jeńców wojennych, choć tak ich tam określano. Kontynuując walkę stawali się oni w pojęciu władz ZSRR pojmanymi z bronią w ręku na terytorium radzieckim.” (tamże) Żadną agresją, ledwo „wkroczeniem”. I jeszcze „na terytorium radzieckim” ! Może jeszcze ci oficerowie wtargnęli na „terytorium radzieckie” ?
Skoro sami Sowieci nazywali ich jeńcami, to czemu nazywać inaczej ?