Dama w opałach

Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Po pierwsze, to nawet nie jej wina, ale raczej mojego postrzegania zabaw telewizyjnych, programów typu reality, czy jak to się tam nazywa. Mam wrażenie, żeby nie powiedzieć pewność, że nigdy czegoś takiego nie oglądałam w całości. Zawsze wydawało mi się to lekko… nie na miejscu. A skoro rozmijamy się na samym starcie, to nie dziwne, że książka osadzona w realiach, tak odległych moich potrzeb, mogła stanowić dla mnie problem. Ale się udało. I to plus. Doczytałam do ostatniej strony, fakt, że z przerwami na inne książki czy zajęcia, ale sama fabuła Damy w opałach nie jest na tyle wciągająca, aby mieć kłopoty z przerwaniem jej na jakiś czas.
Niewątpliwie przyjemnie było poczytać o realiach XIX wieku i zderzeniu się z nimi nowoczesnej Amerykanki. Początek książki serwuje kilka śmiesznych sytuacji, które później wraz z biegiem akcji, zamierają i schodzą na margines. Swoją drogą nie tylko one, bo sytuacja z pozostawioną pod opieka rodziców córką wygląda bardzo podobnie. Bohaterka mniej lub bardziej świadomie odchodzi od swojego współczesnego życia, angażując się w…
W sumie tak naprawdę nie wiem w co. Jej relacje z dwoma mężczyznami są dla mnie mocno nierozpoznawalne emocjonalnie. W pewnym momencie straciłam orientacje i nie miałam zielnego pojęcia o co bohaterce chodzi, kogo chce, na czym jej zależy. Tak samo jak nie wiem dlaczego stała na progu przyjemności fizycznej z Sebastianem, a potem się z niej wycofała, by późni...

Opinia o książce napisana została dobrą chwilę po zakończeniu lektury.
I w zasadzie... Ksiażka na tym zyskała. Bo zarzutów trochę miałam. Drobnych bo drobnych, ale jednak były. A że nierealne że panny nie wiedziały o co chodzi. Że w dzisiejszych czasach ktoś się zgodził na takie warunki sanitarne. Czy one naprawdę myślały że wyjdą za Sebastiana. I czy one naprawdę były takie tępe że nie wpadły na to że to nie Sebastian jest "główną nagrodą" ;)

ale po czasie stwierdzam, że to była bardzo miła, odprężająca lektura. Lekka i przyjemna, taka na zabieganie i cięższy czas. Co tam że nierealne, kij że nieprawdopodobne.
Było miło, zwyczajnie było miło poczytać i też zdać sobie sprawę że nasze marzenia żeby w ten romantyczny czas się przenieść nigdy spełnić się nie powinny :P nawet pomijając ich nierealność, za wygodne jesteśmy :P
Pod względem przedstawienia realiów było to naprawdę pouczające, bo nasze romanse historyczne mocno upiększają obraz tamtych czasów.

Bardzo dobra książka obyczajowa i raczej nie chodzi o świat współczesny, a o świat 200 lat wstecz. Chloe Parker trafia do swoistego reality show i przez jakiś czas musi żyć w realiach przełomu wieków XVIII i XIX - żyć jak bohaterki powieści Jane Austen.
Podczas moich nastoletnich lat, pierwszego zaczytywania się powieściami J. Austen i Ch. Bronte i zachwytów nad światem dam i dżentelmenów, to było moje marzenie - przenieść się do tamtej epoki. Z ciekawością i uśmiechem na twarzy sięgnęłam więc po Damę w opałach. Początkowo dość niemrawa, potem zaczęła mnie bawić, i dość skutecznie rozwiała moje dziewczęce tęsknoty:) Ten świat dla bardzo nielicznych był piękny i to w innym rozumieniu niż obecnie przyjmujemy. Trochę ciekawostek z kultury materialnej tego okresu okrasiło całość. Cieszę się, że "spełniło się" jedno z moich marzeń (tak zaocznie:)