Opinia na temat książki Cztery płatki śniegu

Samoczytająca się i milutka. Za to brawo.
Niestety również infantylna i przewidywalna, ale to przywary, które literaturze okołobożonarodzeniowej można wybaczyć. Zwykli ludzie, mieszkańcy jednego bloku, odgrodzeni od siebie murem (a właściwie ścianami swych mieszkań) nie do przebicia, w przedświątecznej pogoni, żeby ze wszystkim zdążyć na czas na ten jedyny w roku wieczór.
Rzecz o świętach i samotności, z wartościowym, ale oczywistym przesłaniem, by szczególnie w tym okresie otworzyć się na drugiego człowieka.

Czy warto przeczytać? No tak, można, ale tylko w grudniu powieść się obroni.
Nie zawsze w świątecznej literaturze można trafić na takie perły jak „Boże Narodzenie w Lost River”, czy „Śnieżną siostrę” albo choćby „Księgarenkę przy ulicy Wiśniowej”, która może perłą nie jest, ale zaspokoiła mój czytelniczy gust.
Dodatkowy punkt za postać dozorczyni. Uważniej teraz się przyjrzę, czy gdzieś w pobliżu nie czeka na mnie jakaś pani Michalska.