Cytaty z książki "Czołgi. 100 lat historii"

Dodaj nowy cytat
Jednak, kiedy tylko ustały walki, armia francuska zrezygnowała z uczestniczenia w ambitnym programie współpracy z Brytyjczykami i Amerykanami, który miał, jak pierwotnie zakładano, zaowocować wyprodukowaniem 1285 czołgów ciężkich.
Okres po pierwszej wojnie światowej przyniósł rozmaite idee i opinie dotyczące perspektyw czołgów. Skrajne z nich przewidywały, że z biegiem czasu czołgi okażą się bezużyteczne. Z drugiej strony nie brakło wypowiedzi, że w przyszłości armie złożone z żołnierzy zostaną zastąpione przez armady czołgów.
Podobnie jak armia francuska, US Army zachowała czołgi ciężkie opracowane w czasie pierwszej wojny światowej przez kilka lat po zakończeniu konfliktu.
U progu drugiej wojny światowej we Włoszech tak jak w Stanach Zjednoczonych trwały prace rozwojowe nad czołgiem średnim, ale nie miały aż tak intensywnego charakteru, jak te nad czołgiem M2 w USA, i nie zaowocowały równie ważnymi konstrukcjami.
Pewne postępy w dziedzinie rozwoju czołgów poczynione w latach 30. we Włoszech, Stanach Zjednoczonych oraz innych krajach były bardzo skromne w porównaniu z tymi, jakie osiągnięto w tym zakresie w Związku Radzieckim.
Jedynymi innymi krajami, w których prowadzono prace konstrukcyjne nad czołgami w okresie międzywojennym, były, jeśli pominąć Japonię, Polska i Szwecja.
Podobnie jak wojska brytyjskie i francuskie, Armia Czerwona również podzieliła posiadane czołgi na te przeznaczone do wsparcia piechoty i inne, przewidziane do udziału w bardziej mobilnych działaniach.
Gdy wielkie partie czołgów zaczęły opuszczać radzieckie fabryki, Armia Czerwona mogła tworzyć coraz więcej jednostek pancernych.
© 2007 - 2024 nakanapie.pl