Człowiek z lodu

"- Richardzie, jesteś taki zabawny, powinieneś zostać stand-upperem.
A on na to:
- Jasne, wyszedłbym na scenę w tych ohydnych, więziennych łachach i powiedział: Witam państwa, mam w zanadrzu mnóstwo dowcipów tak śmiesznych, że gdy je usłyszycie, umrzecie ze śmiechu. A jeżeli przypadkiem moje dowcipy kogoś nie zabiją, ja to zrobię."

"Człowiek z lodu" to historia profesjonalnego zabójcy Richarda Kuklinskiego. Gdybym miała opisać tę książkę jednym słowem, najbardziej adekwatnym moim zdaniem byłoby: zabójcza.

Chcielibyście zostać zawodowymi zabójcami, ale nie macie pomysłu jak zacząć? - ta książka na pewno pomoże. Można z niej czerpać mordercze natchnienie bez końca oraz uczyć się fachu od prawdziwego wirtuoza zbrodni. Richard Kuklinski jest potworem, ale w jego postaci jest coś, co przyciąga jak magnes. Historia jego życia jest fascynująca i mimo, że Philip Carlo jakoś specjalnie przy jej opisywaniu się nie wysilał, nie mogłam się wprost oderwać od książki.

Kuklinski to postać wzbudzająca wiele negatywnych emocji, jednak po przeczytaniu książki i następnie obejrzeniu filmu dokumentalnego stwierdziłam, że chyba najbardziej to jest mi go żal. Od najmłodszych lat kształtowała go przemoc zamiast miłości, pozbawiony pozytywnych wzorów do naśladowania, ciągle bity i poniewierany postanowił, że jeszcze wszystkim udowodni, że jest facetem godnym szacunku. Niestety, w jego systemie wartości głównym tego wyznacznikiem był strach jaki wywoływał wśród inny...

Nie wiem jak opisać te wszystkie emocje,który mi towarzyszyły podczas czytania książki.
Najbardziej przerażające i przytłaczające dla mnie były opisy znęcania się rodziców nad Kuklińskim i pomimo tego,że morderstwa przez niego tak sugestywnie opisywane szokowały to jednak początek książki był dla mnie najtrudniejszy w odbiorze.
To nie jest książka dla każdego.