Jakim cudem pozbawiony ambicji, zamknięty w sobie żołnierz frontowy I wojny światowej przeistoczył się w największego despotę XX wieku? Autor udowadnia, że przełom w życiu Hitlera był rezultatem kontrowersyjnej terapii, prowadzonej przez wybitnego neuropsychiatrę Edmunda Roberta Fostera. Hitler trafił do kliniki psychiatrycznej w Pasewalku jesienią 1918 roku, gdy oślepł na skutek działania gazu trującego. Lekarze orzekli, że jego ślepota ma podłoże histeryczne. Foster uważał, że Hitler nie chce przejrzeć na oczy, by nie być świadkiem klęski Niemiec. Leczył go przez miesiąc. Za spotkanie z przyszłym Führerem doktor zapłacił życiem: w 1933 roku w tajemniczych okolicznościach popełnił samobójstwo.