Opinia na temat książki Czas śmierci

"Każdy jest mordercą. (...) Wszystko zależy od perspektywy i okoliczności".

Max Czornyj w mistrzowskiej formie powrócił w moim czytelniczym zestawieniu z nową serią kryminalną z niecodziennym duetem w rolach głównych: komisarz Sarą Adam i bratem zakonnym Hektorem.

Cóż to za dziwny duet, pomyślałem, gdy przeczytałem zapowiedź książki. Zaintrygował mnie stąd pojawiła się u mnie ta książka. Przy okazji dziękuję Wydawnictwu Filia Mroczna Strona za współpracę.

Otrzymałem, jak to bywa u autora, mocną, pełną krwistych opisów powieść kryminalną, która stała się przyczynkiem do "rozebrania na czynniki pierwsze" ludzkiej psychiki. A wszystko to z układami kościoła i polityki w tle.

Akcja książki rozkręca się od pierwszych stron. Miałem tutaj wydarzenia dziejące się w teraźniejszości, ale autor przenosił mnie kilka razy do przyszłości, niedalekiej ale jednak. Podobał mi się ten zabieg, gdyż wyjaśniał pewne wątki fabuły niezrozumiałe dla mnie w teraźniejszości.

W trakcie lektury książki "Czas śmierci" autor pewne wątki zamykał, by nagle otworzyć nowe. Zwroty akcji zaciekawiały przez co nie miałem momentów znużenia podczas czytania. To co jest tutaj ogromnym walorem to fakt, iż poznawałem tę opowieść z kilku perspektyw, co było dla mnie pomocne w zrozumieniu tego wszystkiego co działo się wokół mnie, gdyż miałem poczucie, jakbym brał udział w "jakimś teatrze absurdów" osnuty mgiełką snu lub szaleństwa.

Bezgranicznie wsiąkłem w tę historię. Pogrążyłem się w odmętach tego śledztwa. Gdy przymykałem oczy, by złapać oddech, pojawiało mi się w głowie "widmo umierających światów i szloch śmierci". Czułem oddech kostuchy na karku.

Ogrom emocji jakie towarzyszyły mi przy czytaniu książki powodowało emocjonalne wyczerpanie.

"Śmierć ma swoje długie szpony. Czasem ściąga nimi ludzi z tego świata, a czasem przyciąga innych, by podziwiali jej dzieło".

Zakończenie? Cóż, zaskoczyło. Całkowicie nic nie czułem. Czas się dla mnie zatrzymał. Była tylko nicość...

Polecam! Czytaj!