Czarny Młot #01. Tajna geneza

 Jeff Lemire - jako jeden z ostatnich wartych uwagi twórców mainstreamowych - zachowuje autorski charakter pisma i w tematyce pulpowej superbohaterszczyzny pozostaje wierny swojej wizji pisarskiej. Tylko Jeff Lemire mógł wyrzucić dynamiczną narrację o nadludzkich siłaczach, zastępując ją sennym, prowincjonalnym marazmem egzystencjalnym. Bohaterowie ze Złotej Ery pokonali Antyboga (zadziwiająco podobny do Galactusa z Marvela), ale zamiast chwały - zostali zesłani na farmę, skąd nie mogą wrócić, ponieważ niewidzialna bariera nie pozwala im opuścić miejsca oddalonego od miast. Wielcy, niezwyciężeni bohaterowie - czują się bezsilni. Mają supermoce, ale nie mogą z nich korzystać, gdyż zostaliby zdemaskowani. Mimo to - mieszkańcy mają ich za dziwaków. Odrzuceni, niechciani żyją na peryferiach społeczeństwa. Tęsknią za dawnym blaskiem. Abraham Slam przywykł do wiejskiej codzienności, ale taka mała Gil - nie. Starsza kobieta uwięziona w ciele małej dziewczynki nie potrafi uporać się ze stratą dorosłości. Buntuje się, ale na darmo. Nie może wrócić do poprzedniej postaci. Wzorowana na genezie Shazama - podobnie jak heros z DC - dzięki zaklęciu zamienia się w małego człowieka.

Niestety, to dopiero tom pierwszy, dlatego fabuła jest szczątkowa. Wiemy, kim byli, zanim stali się nadludzcy, ale scenarzysta zlewa koncepcje superbohaterów. Więcej tu gadaniny niż akcji, więcej sercowych rozterek i płaczu za dawnym życiem niż wesołości czy cieszenia się z umiejętności latania. Rząd...