Opinia na temat książki Czarne owce

Czarne z założenia odstaje od innych kolorów. Nie darmo mianem czarnej owcy w stadzie nazywane są osobniki wyrozniajace się zarówno pod względem wyglądu, jak i swoich poglądów, przekonań.
W ksiażce tej poznajemy trzy rózne sytuacje, z różnych okresów czasowych.
Emilia bohaterka z XIX wieku pragnie zostać żoną, czuje że jest to spełnienie jej marzeń, niestety rzeczywistosć całkowicie rozmija się z oczekiwaniami, a rozwód w tych czasach jest czymś niepojętym.
Iwona czuje, że jest inna , ze jej serce nie potrafi zmusić się do kochania mężczyzny. Jak wiec poradzić sobie ma w latach 70 gdzie na"taką" inność społeczeństwo nie jest gotowe?
Historia Sandry,to już współczesność, gdzie trudno też zrozumieć osoby, które nie widzą w posiadaniu potomstwa swojego powołania.
Każda historia inna, ale wszędzie odstępstwa są trudne do zaakceptowania. Podczas lektury zastanawiałam się jak bym zareagowała w takiej sytuacji, czy byłaby na tyle elastyczna, by podejść do sprawy normalnie. Autorka podejmuje ważne tematy, na ktore często nie mamy czasu, albo uważamy, że nas to nie dotyczy. Czy bycie czarną owcą, to zawsze skazanie na ostracyzm, czy inność nie ma prawa bytu. W naszym społeczeństwie wciaż brak tolerancji, bez względu czego ona dotyczy: kolor skóry, wyznanie, niepełnosprawność i niestety demonstrujemy to w koszmarny sposób. Ważna i ciekawa to lektura.