Opinia na temat książki Cudowne lata

Przepadłam. Zakochałam się.
Co tu napisać, gdy każde słowo wydaje mi się profanacją? Nie sposób oddać tej palety emocji i uczuć, które w "Cudownych latach" ofiarowuje nam Perrin. To absolutnie trzeba przeżyć samemu. Nikt tak, jak Ona nie potrafi wydobyć kwintesencji tego, co najpiękniejsze i najstraszniejsze w dorastaniu, przyjaźni, życiu, które ma zawsze słodko — gorzki smak.

Virginie pracuje w lokalnej gazecie, gdy z pobliskiego jeziora wyłowiony zostaje wrak samochodu ze szkieletem w środku. Tego samego lata zaginęła bez wieści jej szkolna koleżanka. Podobno tajemnicę jej zniknięcia zna trójka byłych przyjaciół — Nina, Adrien i Etienne.

Valérie Perrin snuje historię splątanych losów trójki głównych bohaterów od lat dziecięcych, przez czas dojrzewania, aż po dorosłość, których los i czas nieubłaganie wystawiają na próbę. Co spowodowało rozłam w tej nierozłącznej dotąd paczce przyjaciół?

Wspaniale opowiedziana, trzymająca w napięciu opowieść o relacjach, które łączą nas na całe życie i wyborach, które decydują o tym, kim jesteśmy. Poruszająca historia o miłości i stracie, nadziei i żalu, przyjaźni i przeciwnościach losu, a także o czasie, który nieuchronnie przynosi zmiany.