Opinia na temat książki Cierniowa ścieżka

Nie każda historia o powrocie do domu jest opowieścią o pojednaniu. Czasem to podróż w głąb mroku, w miejsce, gdzie przeszłość cuchnie gnijącymi sekretami, a przyszłość utkano z cierni i szeptanej zemsty.

Stare domy skrywają sekrety. Niektóre są zapomniane, inne – pilnie strzeżone, a jeszcze inne tylko czekają, by wyjść z cienia. Cierniowa ścieżka A.G. Slatter to gotycka opowieść, w której tajemnice, przemocowe rodzinne relacje i magia splatają się w historię pełną mroku i melancholii. To opowieść o kobiecie, która wraca do rodzinnej posiadłości, by wyrównać rachunki.

Asher Todd, nie jest tym, kogo spodziewa się rodzina Moorwoodów. Kiedy pojawia się w ponurej rezydencji Morwood Tarn, jako zamówiona guwernantka – z wyczuciem i talentem gra cichą, skromną i pokorną. Pod tym pozornie nieszkodliwym przebraniem kryje się jednak kobieta, która przybywa z jasno określonym celem, interesuje ją jedynie zemsta, za krzywdy jakich doznała jej matka i nic nie zmieni jej planów.

Kiedy Heloise – matkę Asher – wygnano z rodu za zajście w ciążę z miejscowych klechą skazano ją na upokorzenie i wieczną tułaczkę. Oszczędności, które pozwolono jej zabrać nie wystarczyły na długo i wkrótce kobieta musiała znaleźć jakiś sposób na utrzymanie siebie i dziecka. To, co spotkało ją po wyrzuceniu z rodzinnego domu, na zawsze odcisnęło piętno na jej córce – zarówno w postaci miłości, jak i głębokiego, trawiącego gniewu. Asher dorastała w cieniu kobiety, która jednocześnie kochała ją i nienawidziła, a teraz, wyposażona w magię, która jest surowo zakazana, musi przywrócić matkę do życia.

Ale każdy dar ma swoją cenę, a magia nie wybacza błędów.

Największą siłą tej książki jest jej klimat – Morwood Tarn to miejsce jak z klasycznej gotyckiej powieści. Zimne korytarze, w których echem odbijają się dawne sekrety, szeptane rozmowy przy gasnących świecach, gęsta mgła znienacka otaczająca włości – wszystko tu wręcz pachnie wilgocią i starymi urazami.

Jednak jeszcze mocniej niż ponure otoczenie uderzają skomplikowane relacje rodzinne, pełne przemocy, niedomówień i ukrytych intencji. Rodzina Moorwoodów to ludzie okrutni, samolubni, trzymający się władzy i wpływów – w ich brutalności nie ma przesadzonego dramatyzmu, to raczej zimna kalkulacja i przekonanie, że silniejszy ma prawo do wszystkiego.

Heloise Moorwood, wcale nie różni się od swoich krewnych, za życia traktowała córkę zarówno jak ukochaną istotę, jak i obiekt swoich frustracji – jej miłość i nienawiść przeplatały się tak mocno, że Asher sama nie do końca potrafiła stwierdzić, które z tych uczuć jest silniejsze. W związku z tym, jej misja nie jest jedynie aktem zemsty, ale też próbą poradzenia sobie z własnym, skomplikowanym dziedzictwem.

Cierniowa ścieżka to opowieść o świecie, w którym przetrwać oznacza dostosować się – ale jak długo można udawać, że nie widzi się prawdy? Slatter w mistrzowski sposób oddaje atmosferę toksycznych więzi – zależności, które miażdżą, gaszą nadzieję i odbierają wolność. A i sama magia przedstawiona w jej powieści jest równie niepokojąca co dom Moorwoodów – nie jest bajkowym darem, a raczej przekleństwem, którego cena często okazuje się zbyt wysoka.

Podsumowując: mimo wciągającej atmosfery i dopracowanych opisów, książka nie jest pozbawiona wad. Największym problemem jest brak konsekwencji w zachowaniu Asher – jej decyzje bywają naiwne, chaotyczne, czasem wręcz przeczą jej wcześniejszym myślom i doświadczeniom. Momentami można odnieść wrażenie, że bohaterka dryfuje przez fabułę, podejmując wybory, które bardziej służą dramaturgii niż spójności jej charakteru.

Cierniowa ścieżka to książka jak stary, wiktoriański dom – piękna, tajemnicza, ale pełna ukrytych pęknięć. Gotycki klimat, poruszające wątki rodzinne i niepokojąca magia sprawiają, że trudno się od niej oderwać, ale momentami można poczuć irytację na brak konsekwencji bohaterki i nielogiczne rozwiązania fabularne. To opowieść, która bardziej działa na emocje niż na intelekt – jeśli jesteś gotowy przymknąć oko na jej niedoskonałości, dostaniesz w zamian piękną, choć gorzką baśń o cenie wolności.

Dla mnie 7/10

Za egzemplarz recenzencki dziękuję

Wydawnictwu Insignis

#współpracabarterowa

#współpracarecenzencka

#współpracareklamowa