Opinia na temat książki Cień utraconego świata

Cudowne dziecko po raz tysięczny ratuje świat fantasy zagrożony przez przedwiecznego wroga. Właściwie to trójka cudownych dzieci-wyrzutków, jakże zaskakująco odkrywających swe niezwykłe i tajemnicze moce dokładnie w chwili, gdy straszliwe potwory zaczynają przenikać przez słabnące po tysiącleciach bariery na teren ich wspaniałej ojczyzny, gdzie tłumy ciemnych wieśniaków nienawidzą magii swych przyszłych wybawców. Autor pracując nad swoim debiutem uparł sie ponadto, żeby zastosować wszystkie klasyczne chwyty z co bardziej głupawych serialowych tasiemców. Strategicznie rozmieszczone zaniki pamięci. Podróże w czasie w tył i w przód. Zagadkowe wiadomości od przyszłych wersji swoich kumpli. Retrospekcje wyrwanych z kontekstu wspomnień. Itp. Itd. Fabuła zjada swój własny ogon po wielokroć i nie zdziwię się jeśli w trzecim tomie okaże się, że główni bohaterowie po zaniku pamięci, podróżują w czasie by walczyć sami ze sobą lub swoimi wcieleniami z przeszłości.
Nudne i przekombinowane.