Cień

To jest naprawdę dobry kawałek krwistego mięcha, nawet momentami bardzo dobry! Ale twórcy reklamy trochę się zapędzili z porównaniami do Hannibala Lectera, może po prostu nie zdarzyło im się przeczytać "Milczenia owiec", a takie nazwisko świetnie pasowało im do promocji, dla mnie pomysł zupełnie nietrafiony, bo wręcz zmuszał mnie do porównywania obu zbrodniarzy. Wynik tej rywalizacji jest z góry przesądzony - Lecter to klasa sama w sobie, a nasz morderca wypełzający z "Cienia" to owszem może i brutalny świr, ale nic poza tym. Do tego pomysł na przywołanie z piekła Jacka the Rippera jest tak samo uroczy jak i oklepany.

Smoky Barrett, główna bohaterka, to agentka po przejściach, bardzo trudnych przejściach. To nie są niestety moje klimaty, ja rozumiem jakieś tam bliskie spotkania z mordercami, blizny itd., ale nie takie akcje jakie mieliśmy tutaj - zanoszenie się płaczem, utraty przytomności, szok i niedowierzanie. Nie chcę być złośliwa, ale w połowie książki większość z tych rekcji nagle zniknie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki (użycie terminu czarodziejska różdżka nie jest przypadkowe - sami się przekonacie :P). Nie polubiłam się z agentką Barrett, tak jak nie znoszę w thrillerach śledczych w stylu macho-ninja, tak nie znoszę również skrzywdzonych przez los, biednych, użalających się nad sobą agentów płci obojga. Callie mówiąca do wszystkich "złotko" też mnie wkurzała. Jedynym członkiem ekipy, który wzbudzał moje jakieś tam pozytywne uczucia był Alan, a sce...