Cichy Don. T. 1-4

Jak to możliwe, że nie macie recenzji na temat tej klasyki literatury radzieckiej? Nie przeczytać Cichego Donu to znaczy być analfabetą literackim. Miałam to wielkie szczęście, że całą powieść przeczytałam przed ukazaniem się jej ekranizacji! To była porażka! Powieść jest cudowną wyprawą, której towarzyszą przepiękne opisy przyrody, a w tle miłość, zawiść, zazdrość, zabójstwa, wydawanie członków własnej rodziny na pewną śmierć z powodu poglądów politycznych - a wszystko na tle Wielkiej Rewolucji Październikowej i tuż porewolucyjne czasy - mordowanie przeciwników "czerwonych". Mówi się, że ile się przeczytało powieści, tyle razy się żyło. A ja dodam: w trakcie czytania jest się na miejscu akcji, z bohaterami, z ich tragediami i w chwilach szczęścia. Powieść jest antyreklamą rewolucji. Ukazuje też gołą prawde o stosunkach miedzyludzkich panujących wowczas w społeczeństwie rosyjskim. Podczas czytania książki byłam zaszokowana, że władza radziecka dopuściła ją do publikacji. Mogę wyliczyć na palcach książki, które mialy ogromny wpływ na moje poglądy. Tę zaliczam do pierwszej piątki.Nie przeczytać tej książki to pozbawić siebie możliwości rozkoszowania się jej treścią.

Książka jest dobra. I daje realistyczny ogląd rewolucji październikowej. Nie wiem czy mówimy o tej samej ekranizacji, ja oglądałem serial na podstawie książki (dawno temu) na regionalnej trójce i wcale za słaby go nie uważam.

Lubie literaturę rosyjską. Ma swój klimat...