Opinia na temat książki Chłopiec z latawcem

Powieść z mojej prywatnej listy „TOP 10 ”. Historia, od której nie sposób się oderwać, czyta się łatwo, z wypiekami na twarzy, kilka łez też wyciśnie. Nie będę pisać truizmów, że o przyjaźni, o zdradzie, poczuciu winy, pokutowaniu za grzechy, zadośćuczynieniu, że za wszystko kiedyś trzeba zapłacić, gdzie jest granica dobra i zła, o winie i przebaczaniu… To jest po prostu wysokich lotów powieść uniwersalna, która niesie ze sobą taki ładunek emocjonalny i dla bohaterów książki, i dla czytelnika, że aż boli i nie można zapomnieć.

A dodatkowo mocno rozbudowane tło społeczne powoduje walory poznawcze powieści. Bo ileż ja wiedziałam wcześniej o Afganistanie? A tu Afganistan za czasów monarchii, w czasie inwazji radzieckiej, po przewrocie za rządów Talibów i wreszcie Afgańczycy na emigracji. O życiu, zwyczajach, zmieniających się marzeniach. Nie oparłam się też ciekawości, pogrzebałam w You Tube i wiem jak w Afganistanie produkuje się masowo tytułowe latawce. Jak to się dzieje, że z kilometrów sznura nie odpada potłuczone szkło :)

Wątków i zwrotów akcji jest w książce tak dużo, że można by nimi obdzielić ze 3 powieści. Co docierałam do miejsca, które wydawało mi się punktem zwrotnym, okazywało się, że autor kilkadziesiąt stron dalej wprowadzał nową postać lub rozwijał odłożony na chwilę wątek i powieść toczyła się dalej w zupełnie niespodziewanym kierunku.

Czy książka kończy się happy-endem? NIe powiem. Ale na pewno nadzieją.